Nieuwe woonlocatie Het Schild

“Als voorzitter van de cliëntenraad was ik nauw betrokken bij het hele proces rondom het faillissement. Toen we van de curator hoorden dat Pleyade een geschikte kandidaat was, was ik wel opgelucht. Het nieuws dat de overname rond was, heb ik op het terras gevierd. Ik heb een wijntje extra gedronken, zo opgelucht was ik dat het geregeld was. Natuurlijk waren er nog hobbels te nemen, maar Het Schild bleef bestaan.”

Dat de overname van de woonlocatie heel wat voeten in de aarde had, weet Suzanne maar al te goed. Samen met haar collega Kim Peters was en is ze nauw betrokken bij de overname. “Het Schild was failliet verklaard, maar er woonden wél mensen. De woonlocatie bestaat uit 119 appartementen voor mensen die slechtziend of blind zijn. Wij voelden een maatschappelijke verantwoordelijkheid om te kijken of een overname mogelijk was. Het Schild is altijd in beheer geweest van een zelfstandige organisatie, maar dat ging op een gegeven moment dus echt niet meer”, vertelt ze.

“Het is niet alleen een prachtige locatie in een mooie omgeving, maar Het Schild is echt een leefgemeenschap op zich, waar iedereen elkaar helpt. Dat is heel mooi en dat willen we graag behouden. Binnen Het Schild wonen mensen die zorg nodig hebben én die geen zorg nodig hebben, door elkaar heen. Dat is voor de toekomstbestendige zorg een heel mooi concept. Op het moment dat bewoners op een later moment zorg of ondersteuning nodig hebben, hoeven ze niet te verhuizen”, vertelt Suzanne.

Op Het Schild wonen namelijk, behalve bewoners die 24 uur zorg en ondersteuning nodig hebben, ook huurders met een beperkte zorgvraag of zelfs zonder zorgvraag. “We zijn daardoor een beetje een vreemde eend in de bijt binnen Pleyade. De mensen die hier wonen zijn relatief jong. Dat geeft een hele andere betrokkenheid dan op de andere woonlocaties. Als iemand even hulp nodig heeft, dan is er altijd wel een andere bewoner die helpt”, vertelt Suzanne.

Voor Pleyade is deze combinatie van verschillende manieren van wonen binnen één woonlocatie nieuw. “Thuiszorg en verpleeghuiszorg bij elkaar, daar leren we weer van. Men woont op Het Schild omdat ze er graag willen wonen en niet omdat het moet door een indicatie of zorgvraag. En juist de eigen regie van deze bewoners en huurders is zo belangrijk. Dat vinden ze wenselijk en dat is ook een belangrijk goed binnen Pleyade”, zegt Suzanne.

Jan beaamt dat: “De eigen regie is heel belangrijk. Daarom is het zo goed dat Het Schild helemaal is ingericht voor mensen die slechtziend of blind zijn. Alles is aangepast en dat maakt dat je je eigen weg kunt vinden. Hier mag je blind zijn, er is een ideaal van een geïntegreerde samenleving, maar in de realiteit moest ik altijd op mijn tenen lopen. Ik leverde altijd extra inspanningen om mee te komen in mijn werk bijvoorbeeld. Hier kun je gewoon ‘zijn’”, vertelt hij.

“Het was best bikkelen in het begin. De bewoners waren het vertrouwen in de aansturing van Het Schild al heel lang kwijt. Er was onrust”, vertelt Jan. “Het is echt de verdienste van Suzanne, Kim en het team dat er binnen drie maanden wel weer vertrouwen kwam bij de bewoners. Kijk, uiteraard is dat vertrouwen er niet gelijk bij iedereen, want dat moet langzaam groeien. We merken dat het wat rustiger wordt en dat de zorg weer loopt. Ik zag echt dat Pleyade z’n best deed om het goed te doen.”

“Niks overhaasten of grote veranderingen doorvoeren. Kim belde mij veel op om te overleggen hoe we bepaalde zaken binnen Het Schild aanpakken, daar kreeg ik vertrouwen door. Ze stond open voor onze inbreng”, vertelt Jan. “Wij leren van Pleyade, maar ze kunnen ook van ons leren. Het is een hele nieuwe doelgroep natuurlijk, maar dat komt goed. Dat geloof ik.”

Ook Suzanne heeft er vertrouwen in dat de samenwerking binnen Het Schild tussen bewoners en medewerkers steeds verder groeit. “Eerst was het van belang om genoeg medewerkers te hebben om de woonlocatie draaiende te houden. Toen dat op orde was, hebben we verder gekeken. We hebben de huurdersovereenkomsten bijvoorbeeld net afgerond en de afvalstroom beter gefaciliteerd zodat mensen zelf hun afval kunnen scheiden en weg kunnen brengen. Zo motiveren we ze om actief te blijven en hun eigen regie te houden”, zegt ze.

“Het volgende project is het restaurant en de receptie. Het restaurant mag wat levendiger worden en van de receptie willen we een servicecentrum maken. Thuis heb je ook geen receptie en we staan voor het gevoel van thuis. Bij het servicecentrum kan iedereen terecht die ondersteuning of begeleiding nodig heeft. Als een bewoner bijvoorbeeld een brief krijgt en die wil laten voorlezen. Daar denken we nu over na, nu de rust wat terug is gekeerd. Stapje voor stapje.”